κρανιοσυνοστέωση

η

ιατρ.

πρώιμη συνένωση τών οστών τού θόλου τού κρανίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. craniosynosteosis < crani(o)- (< μσν. λατ. cranium < κρανίον) + synosteosis (< syn- < αρχ. γαλλ. syn- < συν- + -oste- < ὀστέον + -osis < -ωσις)].